น้ำมัน..

สัปดาห์ที่ผ่านมา เป็นสัปดาห์แห่งปรากฏการณ์ใหม่ในชีวิต
พระเจ้าทำอะไรหลายๆ อย่างอย่างไม่น่าเชื่อจริงๆ

หลังจากที่รู้จักคำว่า "เสรีภาพ"
ก็เริ่มรู้จักคำว่าการเจิม
และเริ่มรู้จักการใช้ฤทธิ์เดชแห่งความจริง

เมื่อวานนี้พระเจ้าพูดด้วย
เร้าใจในเรื่องการรักพระเจ้่าสุดกำลัง

หมี่สัมผัสถึงการดิ้นสู้ ปล้ำสู้กับหลายๆ อย่างนะ
การเดินบนโลกนี้ให้มีความสุข มีเสรีภาพ มันต้องต่อสู้อะ
สู้กับตัวเอง สู้กับตัวเก่าของตัวเอง
สู้กับมารที่มันมาใส่ความคิดในหัวเราตลอดเวลา

บางคนรักพระเจ้าไม่พอ ก็ไม่สู้ซะอย่างนั้น
แล้ววันหนึ่งก็ตาย

พระเจ้าให้นึกถึงพระคัมภีร์ที่บอกว่า
"คือที่พระคริสต์ทรงสถิตในท่านอันเป็นที่หวังแห่งศักดิ์ศรี"
(แบบเต็มๆ อยู่ในโคโลสี 1:27)
พระคริสต์เป็นศักดิ์ศรี เป็นความหวัง และเป็นมงกุฏของผู้เชื่อจริงๆ นะ

เพราะพระเจ้าอยู่กับเรา เราเลยดีพอและมีความสุขกับชีวิตได้
รู้สึกขอบคุณพระเจ้าอย่างรุนแรง

แล้วเมื่อคืนก็เฝ้าเดี่ยว
อยู่ๆ ก็รู้สึกว่า ถ้าเราทำสิ่งต่างๆ แบบมีการเจิม แล้วเห็นสิ่งดีเกิดขึ้นเยอะๆ
วันหนึ่ง เราจะหยิ่งไหมเนี่ย
แล้วเราจะรักษความรู้สึกแบบนี้ การเจิมแบบนี้ไปได้นานแค่ไหน
ก็เลยถามพระเจ้าว่า จะทำยังไงให้การเจิมอยู่ตลอดไป...

พระเจ้าตอบว่า บัญญัติข้อใหญ่ 2 ข้อนั้นน่ะ ให้รักษาเอาไว้
รักพระเจ้าสุดจิตสุดใจ และรักเพื่อนบ้านเหมือนรักตัวเอง

แล้วก็เปิดพระคัมภีร์ให้พระเจ้าพูดด้วยชัดๆ อีกรอบ

มธ.25:1-13 เป็นเรื่องราวของหญิงพรหมจารี 10 คน
5 คนที่โง่ และั 5 คนที่ฉลาด...
เรื่องนี้พูดถึงการเตรียมชีวิตเพื่อรอวันที่พระเยซูเสด็จกลับมา

แต่พอเราอ่านไปถึงน้ำมัน ก็นึกถึงการเจิมขึ้นมานะ (ในพระคัมภีร์ น้ำมันก็หมายถึงการเจิมล่ะ)
ตะเกียง ก็นึกถึงการเป็นแสงสว่างในโลก เป็นพระต่อคนอื่น

จริงๆ นะ ถ้าเราไม่แสวงหาไขว่คว้าการเจิมในชีวิต
แสงสว่างของเรามันก็จะดับเร็ว
แล้วเมื่อวันที่พระเจ้าอยากจะใช้เราเป็นพรกับคนอื่น
เราก็จะพลาดโอกาสนั้นไป เพราะเราไม่พร้อม

พระเจ้าน่ารักเสมอ
อยู่ใกล้ๆ พระเจ้าแล้วชีวิตมันดูเป็นชีวิต
โลกมันสว่าง
อะไรๆ ก็ดูเป็นเรื่องดี
แม้มีอะไรที่ไม่ดี เราก็จะสบายดี

ขอบคุณพระเจ้ามากๆ เลยค่ะ