นักเทศน์ตัวน้อยกับความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า

เมื่อวัีนอาทิตย์ที่ผ่านมา ในช่วงเทศนา
อาจารย์ไ้ด้เอาวีดีโอเกี่ยวกับเด็กชายตัวน้อย อายุ 8 ขวบมาให้ดู

ความ peak ของเรื่องนี้คือ
ระหว่างความขัดแย้งของชาวมุสลิมและคริสเตียนในประเทศอินโดนีเซีย
เด็กชายคนนี้ ได้ลุกขึ้นมาเทศนาเพื่อสร้างความปรองดองให้เกิดขึ้น
คู่ไปกับเด็กอีกคนหนึ่ง ที่คอยอธิษฐานเผื่ออยู่ใกล้ๆ

ผู้คนในอินโดนีเซียหันมาบอกกับตัวเองเมื่อได้ฟังคำเทศน์
ว่า จริงสินะ เราอยู่ร่วมกันได้แม้ในความแตกต่าง

สิ่งนี้เกิดขึ้นได้ด้วย...
ความสามารถ?
ประสบการณ์?

พระคุณและโอกาสต่างหาก
ถ้าพระเจ้าจะใช้ผู้ใด พระเจ้าจะเจิมผู้นั้น
ไม่ขึ้นอยู่กับความสามารถ
ไม่ขึ้นอยู่กับประสบการณ์
แต่ขึ้นอยู่กับพระคุณ

คิดๆ แล้วก็แปลกใจ
ประเทศอินโดนีเซียที่ดูเป็นดินแข็งขนาดนั้น
พระเจ้ายังทำงานกับเด็กตัวน้อยๆ ได้

คงเป็นเพราะความไม่มีการศึกษาของคนส่วนใหญ่
ทำให้ไม่เกิดความเย่อหยิ่ง ไม่ปิดใจ ไม่ปิดกั้น
ไม่ใช้ความคิดมากไปกว่าการอาศัยความเชื่อ
เชื่อพระเจ้า
เชื่อใจคนที่มีพระเจ้า มากกว่าเชื่อความคิดของตนเอง

ประเทศไทย ดูภายนอกเหมือนเป็นดินดี อ่อนโยน อ่อนนุ่ม
แต่ทำไมถึงไม่มีโอกาสให้คนไทย ได้รับใช้พระเจ้าแบบนี้บ้าง

ถ้าเราไม่ได้รับการไว้วางใจจากมนุษย์
เพราะไม่มีเครื่องยืนยันเป็นสิ่งที่ตามองเห็นได้
เราก็ต้องรับผิดชอบในการแสวงหาโอกาสและความกล้าหาญเองใช่ไหม

การสนับสนุนมาถึงทุกคนอย่างเท่าเทียมได้หรือไม่
ระบบชนชั้น ฐานะ การศึกษา ผลงาน ความสำเร็จ
อันเป็นมาตรฐานสังคมที่ปลูกฝังรากลึกมานาน
มาตรฐานที่วัดได้ด้วยสายตา..
จะไม่มาขวางกั้นการทำงานของพระเจ้า และโอกาสของผู้เชื่อได้หรือไม่

คริสเตียนไทยจะต้องเดินตามกรอบสังคม
เพื่อสนับสนุนมาตรฐานผิดๆ แบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน

ผู้เชื่อจะได้รับการสนับสนุนให้มีเสรีภาพ
เพื่อรับใช้พระเจ้าด้วยพระคุณได้เมื่อไหร่

เห็นแต่เด็กกลับมาชาติมาเกิด ที่ได้ออกทีวีของบ้านเรา
แล้วนักเทศน์ผู้ทำการอัศจรรย์ จะได้ออกทีวีกับเขาบ้างไหม

ว่าแต่ว่า การอัศจรรย์จะมาได้อย่างไร
หากเรายังดำเนินชีวิตภายใต้สิ่งที่ตามองเห็น
และพิพากษาจิตใจและความเป็นคน ตามสิ่งที่ตามองเห็น

ยอห์น 8:15-16

จะต่างอะไรกับฟาริสี

เศร้าใจ
แต่ก็ดีใจที่ได้รับความมั่นใจมากขึ้น
ว่า น้ำพระทัยพระเจ้า คือพระองค์ใช้คนตามพระคุณของพระองค์